Posts

Afbeelding
  SOMS Hee liefste waar bleef je nou, ik dacht dat je nooit en dat je voor altijd Kom maar gauw hier mijn lief ik schenk je een kop thee in of wil je liever een glas whisky, kan ook ik heb ‘m bewaard Wat zeg je? Ja, deze is nieuw, die andere was kapot, die rode weet je wel, nu heb ik een witte, ze hadden geen rode meer Klopt, hij bloeit volop, je had gelijk dat je een oleander gewoon moet durven snoeien Dank je wel schat, ja ik dacht ik probeer eens een andere shampoo Eh…ik rommel maar wat aan ik weet niet of dat knap is Tuurlijk, ik zet de verwarming lager als ik een paar dagen wegga Zeker, ik kijk uit als ik ga hardlopen Echt? Dat hoor ik vaker maar ik denk dat dat dus komt door die nieuwe shampoo en schijn bedriegt en zo Had ik al sorry gezegd? Voor dingen die ik stom deed en stomme dingen die ik deed? Ja hè Dat heb ik ook, alsof het gisteren was, ik ruik je haar ik hoor je grapjes ik voel je huid ik dans met jou en ben jij dat trouwens, die reiger bij de gracht, die vlinder op ...
Afbeelding
WERKZAAMHEDEN Er staan bulldozers voor ons huis, een schaftkeet en een Dixie toilet. De boel is afgezet met hekwerk, er liggen overal stapels stenen, grote ijzeren platen bedekken de stoep. Er wordt gegraven, gehakt, radio 538 gedraaid, opnieuw bestraat en geasfalteerd. De weg wordt een fietsstraat met een looppad ernaast, en er komen bankjes en veel groen. Een stevige klus en het wordt vast mooi, maar voorlopig is het nog even doorbijten. Elke ochtend om 7 uur begint de herrie, en de route naar onze voordeur is een steeds veranderend parcours tussen de hekken door. Het lijkt hier wel Spel zonder Grenzen, hoorde ik een meneer mopperen (uit het feit dat ik wist wat hij bedoelde kun je opmaken dat hij en ik van een zekere generatie zijn. Als jij niet weet wat Spel zonder Grenzen is, dan ben jij van een andere generatie).     Ik vind het confronterend, het gedoe voor onze deur. Want:    A) We wisten al een poos dat dit ging gebeuren. Begin vorig jaar kregen we van de ge...
Afbeelding
WACHTWOORDEN Het was december, een paar weken na het afscheid. Buiten bleef het grijs, binnen had ik toch maar een boompje opgezet en een kerstster opgehangen. Ik belde met een instantie. Dat moest, vanwege van alles. De mevrouw van de nabestaandendesk vertelde me vriendelijk dat ze zonder wachtwoord helaas niks voor me kon doen, althans niet zonder de benodigde papieren. Daar raakte ik van in de stress. Wij hadden heel veel goed geregeld, opgeschreven, doorgesproken. Maar op het laatst haalde de ziekte ons zo snel in dat er een paar dingen bij inschoten. Zoals dat ene wachtwoord. En daar zit je dan, aan je eigen nabestaandendesk met je handen in je haar.     Ik probeerde uit alle macht het proces rondom die benodigde papieren te versnellen, er achteraan te jagen, de boel op te jutten. Ik belde, ik mailde, ik belde nog een keer. Dat hielp geen bal, het hele gedoe duurde precies zo lang als zoiets nou eenmaal duurt. En toen kreeg ik alles keurig binnen en was het geregeld. Natu...
Afbeelding
WATERTRAPPELAAR Wat ik  heb  gedaan vandaag, vraagt Iemand.  Wakker geworden, opgestaan, gedoucht, koffie gezet en ontbeten, zeg ik. Wat mails weggewerkt, boodschappen gedaan, boterham gesmeerd, vriend gebeld, filmpje gepakt met vriendin, drankje gedronken, gekookt en gegeten.  Dat klinkt als een redelijke dag, zegt Iemand.   Ja, zo klinkt het hè, zeg ik. Gefopt, denk ik.                                                                                                                                   Wat ik eigenlijk heb gedaan: overwogen om deze dag over te slaan, toen ik bij het wakker worden naast me keek en alleen een kussen zag. Bedacht da...
Afbeelding
ROUWVOUW Ik heb een nieuw vloerkleed gekocht. Het oude kleed was vaal en versleten en het krulde hier en daar verraderlijk op, onze visite kon daar al struikelend over meepraten. Bovendien was het ook gewoon te klein voor onder de eettafel, en eigenlijk ook best lelijk (daar dacht ik ooit anders over maar smaken verschillen niet alleen, ze veranderen ook). Het werd tijd, kortom. Ik was er blij mee. Dacht ik.  En toen werd het bezorgd en moest ik huilen. Niet omdat het nieuwe kleed bij nader inzien enorm tegenviel (dat deed het niet), en ook niet omdat er fikse vouwen inzaten vanwege het opgepropt zitten in de verpakking (da's geen ramp, volgens een vriend van mij loop je die vouwen er vanzelf uit). Er was in wezen niks mis met het kleed, behalve dan dat het  een nieuw kleed was. Door mij uitgezocht. En gekocht. Voor in ons huis. Niks overlegd. Niet samen gewikt, gewogen en een knoop doorgehakt. Geen gezamenlijk afscheid van het oude kleed (dat was gelukkig strikt genomen nie...
Afbeelding
MIS Dat het gisteren dik 20 graden was (en vandaag niet), dat er kleine zeearendjes en bosuiltjes zijn geboren, dat Matthieu van der Poel voor de derde keer op rij Parijs-Roubaix wint, dat Faber de schaamte voorbij prutst, dat links misschien wel wil fuseren, dat Amsterdam excuses gaat maken voor foute oorlogsdingen, dat ik griep had en naar de kapper ging en naar de mondhygiënist, dat de Japanse kers in ons parkje weer volop bloeit, net als de oleander en de pioenroos op het balkon, dat ze bij ons voor de deur nu eindelijk bezig zijn met het aanleggen van een fietsstraat, dat er handelsoorlogen zijn, en bombardementen en wapenstilstanden die geen wapenstilstanden zijn, dat er alweer een Mattheus Passion aankomt, dat het boek waarvoor ik de illustraties maakte binnenkort verschijnt, dat dat leuke restaurant waar we graag kwamen nu toch echt dicht is, dat Dieuwertje Blok, en onze buurvrouw (vlak na jou!), en Loretta Schrijver en Leo Beenhakker en de NTR en de paus, o nee, de paus ni...
Afbeelding
TUSSENJAS   Eerder deze week, ’s ochtends op de fiets in een optimistisch spijkerjasje, had ik het koud. De lente komt op gang, je ziet het, je ruikt het, maar aan het begin van de dag is het nog fris. In de avond en nacht ook trouwens. Maar daar tussenin is er zon en een fijn voorjaarsgevoel. Hoewel…soms waait er nog een gure wind of gaat het ineens van 22 graden naar 12. Een typisch seizoen voor de tussenjas.    Ik vind de tussenjas altijd moeilijk. Winterjassen, daar zit ik best aardig in, ik heb een dikke en een héle dikke, en ook nog een nette. Dunne jasjes voor in de zomer: geen probleem. Maar een goede tussenjas, zo eentje die past bij een seizoen dat nog wat twijfelt ( ben ik nou echt lente? Of ben ik nog een beetje winter?),  daar moet ik altijd naar zoeken aan de kapstok. Daarom is het in deze tijd van het jaar vaak een gehannes: de ene keer zit ik te rillen op de fiets, de andere keer zweet ik me een ongeluk in mijn dikke jas.     Een vriend...