HIEP HIEP HOERAAR

Ik was gisteren jarig zonder jou, dat was voor het eerst. Voor ons waren verjaardagen altijd een big deal, we hingen slingers op en kochten rozen voor elkaar. Nu is alles raar en weet ik niet zo goed wat er te vieren valt. 

Dit is hoe het ging: ik kreeg een ontbijt, er appten en belden de hele dag mensen, er waaiden buren aan, er waren bloemen en cadeaus. ‘s Avonds bestelden we Thais, we zaten met z’n achten rond de tafel, mijn broer bracht een grote bos rozen mee, iedereen was lief, ik hoefde niks op te ruimen. Eigenlijk zaten we met z’n negenen aan tafel, want van mij waren er twee versies: eentje die genoot van alle liefde die er wél was, van de verhalen, het gelach, de handen op elkaars schouders, de warmte, de chaos in de keuken, de armen vol met meegebrachte lekkernijen: een Italiaanse Ripasso en taart, zelfgebakken en feestelijk gedecoreerd met halve aardbeien die de cijfers van mijn leeftijd vormden. De andere versie voelde zich vreemd, losgescheurd, niet aanwezig, en was steeds op zoek naar jou. 

 

Toen iedereen weg was hebben we nog even aan tafel gezeten, ik en ik. Ik heb naar jouw foto gekeken, heel lang, en geprobeerd te begrijpen dat je er echt niet meer bent. Dat lukte niet. Raar, want ik ben natuurlijk niet achterlijk. Je bent er niet. Ook al lijkt het van wel, als ik de verjaardagskaart lees die je vorig jaar nog voor me schreef: een liefdesgedicht van jewelste, in een handschrift dat toen al bibberde. En toch: alsof je dit net opschreef, zo voelt het. Terwijl ik (versie twee dus) naar de dansende letters staar is alles stil, op het gezoem van de volgestouwde vaatwasser na. 

Daarna zet ik twee overgebleven stukjes taart in de koelkast, naast de bakjes met wat er niet opging van de Thai. Er komen late appjes binnen: vriendinnen én mijn broer, ze laten weten dat ze thuis zijn, na een tochtje op de fiets of best nog wel een lange rit naar huis, ze wensen mij welterusten. Versie één van mij voelt een groot gevoel van geluk hebben, van onderdeel zijn van iets fijns en kostbaars dat doorgaat en blijft. 

Ik ga met beide versies slapen en ben blij dat we destijds hebben gekozen voor een groot bed.