Geluk Gehad

VERDRAAID   Ik ben een week op vakantie geweest, en nu sta ik in het gangpad van het vliegtuig, net geland in Nederland. We kunnen er nog niet uit, er is wat gehannes met de trap. Ik sta vlak bij de deur, ik hoor de crew overleggen met het grondpersoneel (‘nee, hij staat echt te laag Ad’). Voor me staat een nette oudere mevrouw, sjaaltje om de hals, verse lippenstift op. Ze zat de hele vlucht vlakbij me, in haar eentje met twee lege stoelen naast zich. Ik vraag haar of ze een fijne vakantie heeft gehad. ‘Nou…nee’, zegt ze.    ‘Ach…en hoe komt dat?’ ‘Ik heb mijn knie verdraaid, meteen de eerste dag al. Ik verging van de pijn. Ik heb de hele week niet mee kunnen lopen’. Ze legt uit dat ze met een groep een wandelreis zou maken, en dat daar dus niks van gekomen is. ‘Ik zat gewoon de hele dag in het hotel. Ik had wel Tramadol genomen, maar dat hielp niks. Ik weet niet of je dat kent, Tramadol?’  Ja, dat kende ik wel. ‘En jij, hoe was jouw vakantie?’, vraagt ze.  ‘Eh...

HARTBEWAKING Op een ochtend word ik gebeld door de apotheek van het ziekenhuis. Ik herken het nummer, het staat nog altijd in mijn telefoon. Een tikje verbaasd neem ik op.  ‘Hallo, met Jet, van de ziekenhuisapotheek. Ik wilde je even condoleren. Ik lees net het artikel in de krant. Wat verdrietig.’ Jet. Onze favoriet achter de balie waar we zo vaak kwamen voor weer een nieuw recept. Ze had iets speciaals. Ze was betrokken, ze stelde echte vragen en onthield onze antwoorden. Ze was oprecht verheugd als we goed nieuws hadden, en slechte berichten deden ook iets met haar, dat zag je. Soms, als het kon, vertelde ze ook iets over zichzelf: gedoetjes met haar puberende zoon, vakantieplannen. En dan had ze ook nog gouden tips over hoe je het slikken van veel te grote en vieze chemopillen iets makkelijker maakt (met een hap vanillevla). Jet was kortom, behalve prettig professioneel, ook een soort fijne buurvrouw naar wie je toegaat als er iets is.  En nu had ze dus gelezen dat mi...