-


GEWIJ

Scènes in december. 


Ik sta met mijn auto voor een rood stoplicht. Het is een druk punt, het wemelt er van de voetgangers en fietsers. Ik zie een meneer in een rollator, terwijl hij oversteekt valt er van alles uit de tas die aan de rugleuning van zijn rollator hangt. Sokken, een boek, ingepakte cadeautjes, een spoor van kerstinkopen op het zebrapad. Iemand snelt toe, raapt de spullen op en stopt ze terug in de tas. Er wordt gelachen, er worden handen geschud. Het licht staat al een poosje op groen, maar niemand toetert.

 

Een avond in het buurthuis in mijn wijk. Ik bereid daar elke maand samen met anderen een gratis maaltijd van drie gangen, voor wie dat goed kan gebruiken (er zijn best veel mensen die dat goed kunnen gebruiken). We dekken de tafel, we eten samen. 

‘Jouw vrouw is overleden, toch?’, vraagt een van de gasten mij na het voorgerecht. 

‘Ja’, zeg ik. 

‘Heb je wel een vangnet?’, wil ze weten. Ik vertel haar dat ik dat inderdaad heb. 

‘Gelukkig’, zegt ze. ‘Mijn vriend is drie jaar geleden overleden, en ik had dus totaal geen vangnet.’

 

Ik wandel met een lieve vriendin door de oude binnenstad van Utrecht. Al struined belanden we in een pop-up kringloopwinkel, vlakbij de Dom. De ruimtes in het oude pandje zijn omgetoverd tot kleine winkelparadijsjes voor wie zin heeft in een veelkleurig opgeleukt en toch betaalbaar kerstfeest. Je shopt hier je hele kerst look- en feel bij elkaar voor weinig, en als je wilt kun je ook nog speelgoed doneren aan het goede doel. Ik scoor een vintage kerstbal en een gefiguurzaagd rendiergewei. Ik reken af bij een mevrouw die me vertelt dat ze vandaag voor het eerst als vrijwilliger in de winkel werkt. Ze wil graag helpen en iets voor anderen doen, zegt ze. Ze perst haar lippen samen als ze geconcentreerd in de weer is met het pin-apparaat. Het gaat mis, ik betaal cash. Ze ontroert me, deze mevrouw met haar nerveuze rode wangen en haar gerommel in een lade om een tasje voor me te zoeken. 

 

Thuisgekomen met dat tasje denk ik na over het woord ‘gewei’. Het lijkt mij eigenlijk een goed plan om dat woord in deze donkere dagen met een lange ‘ij’ te schrijven. Vanwege iets minder alleen misschien, en iets meer samen. En dan elkaar de tijd gunnen om wat gevallen is weer op te rapen, elkaars vangnet zijn, elkaar ontroeren. Ik wens iedereen veel ‘gewij’ toe. In december, en in de maanden daarna. 

 

 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

-
Afbeelding
VERLIE (FD) S (T) Aan een vriendin vertelde ik laatst dat ik vaak urenlang naar foto’s en filmpjes van mijn liefste zit te kijken. Scrollen, bladeren, inzoomen op details, warm worden van binnen, diep zuchten, nog een keer kijken. Hele ochtenden of middagen glijden voorbij terwijl ik niks anders doe dan dat. ‘Logisch’, zei de vriendin. ‘Je bent verliefd’.  Het gekke is: het klopt. Rouwen is een vreemde vorm van vlinders in je buik. Nachtvlinders weliswaar, met van die grauwe kleuren, maar toch. Verlies is het bedroefde tweelingzusje van Verliefd. Ze zijn familie, ze horen bij elkaar en als je goed kijkt zie je hoezeer ze op elkaar lijken. Dat zou je niet zeggen misschien, want ze hebben een totaal andere energie en ze zien er  anders uit , zeker op het eerste gezicht. De één somber, vaak een beetje bleekjes, en gekleed in grijstinten met hier en daar een zwarte toets. De ander euforisch, in extase, blossen op de wangen, gekleed in feestelijke kleuren, en vaak ook in het geheel...
Meer lezen
-
Afbeelding
GELUK GEHAD   ‘Ik heb geluk gehad’.    Als je dat zegt bedoel je meestal zoiets als: ik heb mazzel gehad, ik ben goed weggekomen, het had ook anders kunnen gaan. Die betekenis zit niet alleen in de woorden zelf, maar ook in de manier waarop je ze uitspreekt. Als je de klemtoon op ‘geluk’ legt (‘ik heb gelúk gehad’), dan maak je duidelijk dat je bijvoorbeeld nét op tijd op de rem trapte, dat je mocht bieden op dat gave huis vóórdat het officieel te koop stond, of dat die dikke boomtak vlak naast jouw hoofd neerkwam op het bospad. ‘Geluk’ is hier zoiets als het tegenovergestelde van ‘pech’, een speling van het lot in jouw voordeel, iets wat jou toevallig (net niet) is overkomen of ten deel is gevallen, en waar je achteraf voor in je handen knijpt.    Maar leg je de nadruk op het laatste woord (‘ik heb geluk gehád’), dan krijgt wat je zegt een heel andere lading: ‘geluk…ja, ik had het, maar nu ben ik het dus kwijt’. ‘Geluk’ gaat hier naar mijn gevoel niet zozeer o...
Meer lezen
-
Afbeelding
WEE-MOED Rouwen is niet voor watjes. Doorgaan met ademen, je bed uitkomen, ook als de dag wéér grijs en mistig is. Je ene voet voor de andere zetten, je kleren aantrekken en iets in je haar smeren. Doen alsof je heel normaal door de Albert Heijn loopt. Een instantie bellen en nog een keer uitleggen dat mails voortaan naar jou gestuurd moeten worden, en niet meer naar haar. Iets terugzeggen als iemand vraagt of het weer een beetje gaat. Dit soort dingen en nog veel meer: je moet er best wel wat voor in huis hebben. En dat heb je dus niet, want je huis is leeg en je ligt knock-out op de kale vloer. Er zijn momenten waarop je er het liefste gewoon mee zou kappen. Dat doe je dan toch niet, want je vindt ergens nog een tweede adem die maakt dat je weer opstaat en verder gaat. Je ene voet voor de andere. En toch ook maar weer dat spul in je haar.  Nou ja, dit is dus zo’n beetje hoe ik het ervaar, en het gaat vast ook vaak anders. Ieder z’n eigen proces. Trouwens, dat van die watjes neem ...
Meer lezen