PARKEREN Jouw sterfdag komt dichterbij, over een maand is het zover. Jij bent er altijd en deze dagen ben je er nog meer. Jij, en allerlei beelden van wat er allemaal speelde in die laatste weken. Sommige van die beelden wringen en doen zeer. Ze staan in mijn emotionele parkeergarage. Het is daar vrij druk. Over parkeren gesproken: vorig jaar rond deze tijd hadden we een gesprek met een keuringsarts. Die moest beoordelen of jij recht had op een gehandicapten parkeerkaart. Zo was het toen: het ging slecht met jou, heel slecht, toch hadden wij niet het idee dat het zinloos was om zoiets nog te regelen. De blinde vlek van twee vrouwen die zo graag nog even door willen, ritjes maken door een steeds kleiner leven, en dan de auto makkelijk ergens kwijt kunnen. We zagen de arts online, achter haar gezicht op het scherm was een grijze kantoorkast te zien, en een kalender met een berglandschap. Ze was er snel uit, jij kreeg die kaart. De pasfoto hadden we al, die w...
